|
Eric
van Dusseldorp De
-achteraf- allesbeslissende partij van het Panamerikaans kampioenschap was die
tussen de Surinamer Guno Burleson en de latere toernooiwinnaar Allan Silva uit
Brazilië. Silva won dit duel door een uitstekend gespeeld middenspel en schudde
daarmee meteen een van zijn grootste concurrenten voor de titel van zich af. Maar
het was een partij met een luchtje. Burleson maakte na de krachtmeting bekend
dat hij eigenlijk iets met de Braziliaan had afgesproken. Als er in de eerste
tien zetten geen combinatie voor een van de spelers in zou komen (een vreemde
voorwaarde: dat gebeurt bijna nooit op dit niveau), zouden ze de verplichte
veertig zetten afwerken en vervolgens remise overeenkomen. Natuurlijk
was er in de eerste tien zetten geen slagzet aan de orde, maar in het verloop
van de partij kwam Silva tegen de passief spelende Burleson wel steeds beter te
staan. Na de veertigste zet was zijn stand inmiddels zo perspectiefrijk, dat hij
besloot door te spelen. Uiteindelijk versloeg hij de Surinamer alsnog in de
aanval. Uiteraard
was Burleson boos, maar hij had geen poot om op te staan. Een klacht bij de
arbiter indienen dat Silva zich niet aan de remiseafspraak had gehouden zou
immers als een boemerang werken. Uitslagen mogen nu eenmaal niet worden
afgesproken, al is de eventuele sanctie niet duidelijk als in ieder geval de
veertig zetten zijn gehaald. Het maakt in de praktijk ook wel verschil of er remise wordt afgesproken of dat er een partij -soms voor geld- wordt
weggegeven, wat in Zuid-Amerikaanse landen weleens voorkomt. Burleson
zal het voortaan wel uit zijn hoofd halen om dit soort afspraken te maken en dat
is ook het meest wijze wat hij kan doen. En Silva? Die spreekt alleen Portugees
en heeft in die taal wijselijk geen commentaar gegeven op het incident. Wit:
Guno Burleson – Zwart: Allan Silva
Zie diagram. Het is een open stand met gelijk aantal stukken. Maar wit staat niet evenwichtig en de zes tempi werken in dit soort standen in zijn nadeel. 41…,
16-21; 42. 37-32, 19-23; 43. 32-27, 21x32; 44. 33-28, 13-19; 45. 28x37,
23-28!; Er is een soort sleutelpositie ontstaan. Zwart heeft alles uit het middenspel gehaald wat er inzat. Maar staat hij gewonnen? Computerprogramma Kingsrow is hard in zijn oordeel: alles is remise, behalve 47-41 en uiteraard de offers 37-32 en 39-33. Zelfs na het afzichtelijke 39-34 kan wit het met goed spel nog remise maken. Wat Burleson doet, is dus nog wel goed. 46. 40-34,
18-23; 47. 50-44, 15-20; 48. 44-40, 20-24; 49. 40-35, 12-17; 50. 47-41, 17-21; 51.
41-36?,… Nadat de witspeler enkele malen de enige remisezet heeft gevonden, gaat het nu mis. Remise is nog 34-30. 51…,
21-26; 52. 34-30, 23-29; 53. 30-25, 29-33; 54. 39-34. 33-38; 55. 35-30, 24x35;
56. 25-20, 19-24; 57. 20x29, 38-43; 58. 29-24, 43-49?; Partijverloop:
59. 24-20, 49-16; 60. 36-31, 16-43; 61. 20-15, 43x25; 62. 15-10, 25-43; 63.
10-4, 35-40; 64. 31-27?,… De
witte stand ziet er, met een nakende tweede dam voor zwart, vreselijk uit. Toch
was in plaats van dit (zinloze) offer 4-9 of 4-13 nog remise. Er zijn vele
variantjes mogelijk, we geven er slechts één: 4-13!
(40-45) 13-24 (45-50) 24-35 (43-49) 35-30 (28-33) 30-24 (33-39) 24-30 (39-44)
30-35 en remise. 64…,
43x16; 65. 4-36, 40-44; 66. 36-41, 44-50; 67. 41-46, 16-32; en de witspeler
gaf het woedend op. De
opgave van vorige week (auteur: M. Tsvetov), wit:
16, 19, 23, 24, 25, 26, 29, 31, 39, 44, 45, 48 / zwart: 1, 8, 9, 12, 17, 18, 22,
27, 32, 35, 38, 41. Wit
wint door 44-40 (35x33) 45-40 (27x36) 48-43 (38x49) 29x27 (18x20) 27x7 (49x13)
25x21 (1x12) 21-17 (12x21) 16x27 (13x31) 26x46. De nieuwe opgave is van Sergej Yushkevitch uit de Oekraïne. Zie diagram. Wit begint en wint.
|