Oh oh Den Haag… tot volgend jaar!

Eric van Dusseldorp 

“Oh oh Den Haag, mooie stad achter de duinen.”  Wie kent dit liedje - een ode aan de residentie inclusief de constatering dat het vroeger allemaal nóg mooier was - van Harrie Klorkestein (Het Klein Orkest) niet? Veel dammers die ooit aan The Hague Open hebben meegedaan, zullen in de komende jaren ongetwijfeld wel eens aan dit nummertje terugdenken. Want dit traditionele zomertoernooi, dat vandaag zijn slotronde beleeft, wordt dit jaar voor de laatste keer gehouden. En daarmee verdwijnt niet alleen een van de grootste damtoernooien van Nederland, maar ook gaan populaire nevenevenementen als sneldammen op het strand en discodammen tot het verleden behoren. 

Maar misschien is het allemaal maar een boze droom. Want Theo van den Hoek, veruit de belangrijkste persoon in het Nederlandse damleven, stelde in zijn openingsspeech dat The Hague Open gewoon niet van de toernooikalender mág verdwijnen en hij besloot zijn toespraak dan ook met het veelzeggende: “Tot volgend jaar!”. Misschien komt het toernooi dus nog wel een keer terug, net als de ooievaar op de Vijverberg uit het liedje van Harrie Klorkestein.

Twee fragmenten uit de eerste toernooihelft.

Wit: Hanqing Zhao – Zwart: Jeroen Kos

Zie diagram.

De Chinese deelnemers, die tot voor enkele jaren niet de flauwste notie hadden van überhaupt maar het bestaan van het damspel, doen gewoon mee alsof het niets is. De spelers worden intensief getraind door niemand minder dan tienvoudig (ex-)wereldkampioen Alexej Tsjizjow en dat werpt zijn vruchten af. In het volgende partijfragment gebeurt er van alles en subtopper Jeroen Kos mag misschien niet eens ontevreden zijn met remise.

Na 31-26 is er voor wit volstrekt niets aan de hand en de partij zal spoedig remise worden.

Maar wat de Chinees doet is analytisch allerminst verkeerd, al weet hij zelf niet waarom. Zijn tegenstander kennelijk ook niet.

36. 40-34 (!), 17-22 (logische reactie); 37. 28x17, 11x22;

Zwart dreigt nu met (24-29) 33x24 (19x30) 35x24 (16-21) 27x16 (23-28) 32x23 (18x40). Nou ja dreigt... niet dus. Want wit gaat verder met 49-44! gevolgd door 31-27 en niet zwart, maar wit wint.

Zhao vervolgde evenwel met 38. 48-43? en haalde hiermee de tegencombinatie uit de stelling. Om onnaspeurbare redenen liet Kos de doorbraak naar 40 achterwege en speelde 38... 6-11?; om na de verrassende combinatie 39. 34-29, 23x34; 40. 39x30, 25x34; 41. 43-39, 34x43; 42. 27-21, 16x27; 43. 32x21, 43x32; 44. 21-17, 12x21; 45. 31-27, 22x31; 46. 36x7 te constateren dat iedere serieuze winstpoging zinloos is. Na enkele zetten werd de vrede dan ook getekend.

Maar op de 38e zet was 48-42! een prima idee geweest. De doorbraak kan dus niet, en dan springt (6-11) in het oog. Wit versmaadt dan de remisecombinatie 34-29 ten faveure van het onverwachte 49-43!

Er dreigt nu 34-29 (23x34) 39x30 (25x34) 33-28 (22x33) 38x20, een minizetje waar Tsjizjow ooit eens is ingelopen tegen Friso Fennema, ook tijdens The Hague Open overigens. Zwart moet dus wel ruilen met (24-30) 35x24 (19x30), maar na 34-29! (23x34) 32-28 zijn alle kansen aan wit. Sluiten is immers niet geweldig en laten slaan evenmin.

Wit: Harry Clasquin – Zwart: Roel Boomstra

Zie diagram.

Als laatste zet was gespeeld 32-27? Het jonge talent Roel Boomstra haalde een fraaie combinatie, met een origineel tintje, uit.: 24…, 19-24; 25. 30x28, 25-30!; en wit staat voor het blok. Op 35x24 volgt namelijk (17-22) 28x17 (12x43) en hoe wit ook slaat, steeds volgt (18-23) met dam. Wit sloeg dus maar 26. 34x25,… en liet daarmee de vijfklapper 26…, 17-22; 27. 28x17, 12x23; toe. Met een schijf meer won Boomstra de partij.

De oplossing van de vorige opgave. Auteur: P.Kuiper, wit: 14, 15, 19, 20, 23, 29, 39, 41, 43, 49, 50, / zwart: 2, 8, 12, 21, 22, 25, 28, 32, 37, 42, 45,

50-44 (37x46) 43-38 (42x13) 44-40 (bijv. 45x43) 49x7 (28x10) 15x4 en hoe zwart ook slaat, wit komt altijd op 5.

Ook de nieuwe opgave is van P. Kuiper uit Hoorn. Zie diagram. Wit begint en wint.

Terug naar damrubrieken