De dertiende partij tussen de Franse wereldkampioen Maurice Raichenbach en de Nederlandse uitdager Ben Springer, het is nog steeds de WK-match van 1937, was een gedenkwaardige. Wie deze partij naspeelt kan eigenlijk niet geloven dat Springer, ondanks deze verpletterende overwinning, de strijd om de wereldtitel over 25 partijen uiteindelijk nog zou verliezen.

En je hoeft maar een béétje partijdig te zijn om te stellen dat Springer, gezien zijn overwicht in deze en een aantal andere partijen, gewoon wereldkampioen had moeten worden!

Maar ja, dat geblunder. . .

1. 34-29, 19-23; 2. 40-34, 14-19; 3. 44-40, 10-14; 4. 50-44, 5-10; 5. 29-24, 20x29; 6. 33x24, 19x30; 7. 34x25, 14-19; 8. 35-30, 10-14; 9. 30-24, 19x30; 10. 25x34, 17-22; 11. 31-26, 11-17; 12. 37-31, 14-19; 13. 41-37, 9-14; 14. 34-30, 7-11; 15. 46-41, 1-7; 16. 40-35, . . . Het is buitengewoon interessant te vernemen wat aanvalsspeler Springer in die tijd te melden had over Raichenbach en diens randspel: "Volgens zijn gewone tactiek heeft wit zijn stand dusdanig opgebouwd, dat zijn tegenstander het initiatief moet nemen! De Franschman hoopt dan dat zijn tegenstander hierdoor in het verdere verloop een zwak punt zal verkrijgen. In het uitbuiten daarvan is Raichenbach werkelijk fenomenaal! Het is echter de vraag of tegen een zeer sterk dammer, ik bedoel zoo sterk als momenteel nog niet bekend is, deze tactiek het niet zal moeten afleggen. Immers, mijn opvatting is, dat het dammen gespeeld moet worden in dezelfde stijl als het schaken, d.w.z. dat de kansen zijn aan de kant van hem die de aanval heeft. Terreinwinst is in dammen heel belangrijk, vermits men zich zonder nadeel tot het eindspel kan handhaven. Ik geef echter toe, dat dit laatste zeer moeilijk is!" Tot zover Springers relaas uit 1937. De vraag die hij stelde kan anno 2004 volmondig met ‘ja’ worden beantwoord, daar zijn alle dammers het inmiddels wel over eens.

Misschien dan toch liever 32-28 en 36-31 etc.

Zie diagram.

46. 48-42?, . . . Dit verliest snel, maar wit stond al verloren. 46 . . ., 18-23; 47. 45-40, . . . De enige. Op 37-32 wint (22-28) na de damvangst natuurlijk toch gewoon. 47 . . .; 15-20! Een slimme pointe. 48. 36-31, . . . 40-34 verliest door (23-29) 34x23 (19x28) 36-31 (27x36) 38-32 (22-27) 33x31 (36x47). 48 . . ., 27x36 en zwart won moeiteloos.

In de 16^e partij kwam de Franse wereldkampioen weer op vier punten voorsprong door een blunder van Springer. In de cijferstand (Zwart: M. Raichenbach: 3, 6, 9, 10, 11, 13, 14, 15, 16, 19, 21, 26 / Wit: B. Springer: 22, 23, 28, 29, 38, 39, 41, 42, 43, 44, 45, 49) volgde 29. 42-37??, 21-27!; 30. 22x31, 13-18; 31. 23x12, 11-17; 32. 12x21, 16x47 en zwart won.

De twintigste partij was weer voor de Nederlandse uitdager. Na een van zijn kant uitstekend gespeelde partij met lange tijd een onaantastbare, witte voorpost op 17 (!), was de diagramstand ontstaan.

Wit heeft eigenlijk alles in handen, maar er moest toch nog een foutje aan te pas komen om het evenwicht definitief te verbreken.

53. . ., 12-17; 54. 22x11, 16x7?; De beslissende fout. Na (6x17) is zwarts stand weliswaar volledig uit elkaar geslagen, maar wit kan niet winnen. 55. 28-22, 6-11; 56. 22-18, 11-17; 57. 29-23!, 19x28; 58. 18-13, 7-12; 59. 13-9, 20-24; 60. 9-4, 24-30; 61. 34x25, 35-40; 62. 27-22!, 28-32; 63. 37x28, 26-31; 64. 22x11, 31-36; 65. 39-34!, 40x29; 66. 11-6, 12-17; 67. 6-1, 36-41; 68. 1x45, 41-47; 69. 25-20, 47x15; 70. 45-29, 15x22; 71. 4x27 en zwart gaf het op.

Volgende week de ontknoping van deze match.