De finale van Brunssum Open 2003 was eigenlijk een beetje een anti-climax. De twee partijen die de beslissing moesten brengen omtrent de toernooizege (Schwarzmann-Teer en Heunen-Schotanus) eindigden in wel zeer snelle remises.

Toen al na zeven minuten bij Heunen-Schotanus 1-1 op het scorebord prijkte, staakte de Rus Alexander Schwarzmann prompt zijn winstpogingen tegen Frank Teer, in de wetenschap dat de titel hem op weerstandpunten niet meer kon ontgaan. Zodoende was al na tien minuten de achtste en tevens laatste ronde voorbij, althans voor wat betreft de toernooizege. En dat was een beetje sneu voor de mensen die speciaal naar de toernooizaal waren gekomen om de apotheose mee maken.

Immers, het scenario dat Schwarzmann na hevige strijd in remise zou moeten berusten tegen de sterke Frank Teer en dat er in het andere duel wèl een beslissing zou vallen, was zeker niet denkbeeldig en dan hadden we een verrassende Nederlandse toernooiwinnaar gehad!

Mogelijk waren de tropische temperaturen in de speelzaal debet aan het vredelievende gedrag van de spelers. Maar wellicht heeft ook het tragische overlijden, halverwege het toernooi, van deelnemer Frans Kalsbeek een rol gespeeld. De bescheiden en hardwerkende Kalsbeek was vele jaren de stuwende motor achter wat uiteindelijk ’s werelds grootste damtoernooi is gaan worden: het open kampioenschap van Nijmegen.

Nog enkele snapshots uit Brunssum Open 2003.

Leen de Rooij kan tevreden terugblikken op het toernooi. In de tweede ronde won de secretaris van de Dambond door een typische problemistenfinesse en in de slotronde maakte hij helemaal een damcompositie van zijn partij. Zie diagram.

Partijverloop: 25. 43-39, 10-14; 26. 39-33, 14-20; 27. 33x24, 20x29; 28. 50-44, 7-11; 29. 44-39, 8-12; 30. 39-33, 21-26!; 31. 33x24, 12-18; 32. 30-25, 19x39; 33. 28x8, 18x27; 34. 32x21, 3x12; en wit gaf het op. Hij komt een volle schijf achter en heeft dan geen enkele compensatie. Toch had wit nog een leuke combinatie kunnen nemen. De partij had dan het volgende staartje gekregen: 38-32 (16x38) 48-42 (38x47) 37-31 (26x37) 40-34 (39x30) 35x24 (47x20) 25x3 (11-17) 3-14 (12-18A) 14x41 (5-10) 41x5 (18-23) 5x11 (6x17) en er is zowaar een dubbele oppositie op het bord gekomen. Bij A kan ook (37-42) Wit wint dan een schijfje terug middels 14-23, maar zal vermoedelijk toch wel verliezen.

Frank Teer vloerde al in de eerste ronde de sterke Rus Sergej Kalinov. Zie diagram.

Gespeeld was (11-17). Er volgde 21. 24-19!, 13x24; 22. 33-29, 24x33; 23. 39x19, 14x23; 24. 34-30, en zwart gaf het op. Na (25x34) 40x18 (12x23) 27-21 (16x27) 32x5 kan er geen enkel misverstand zijn over de uitslag.

De oplossing van het prachtige eindspel van Utrechter F. van Sterkenburg (zwart dam op 11, wit dammen op 40 en 45, schijf op 50) luidt als volgt (langste variant): 1. 40-44, 11-16; 2. 44-49, 16-2; 3. 49-35, 2-11; 4. 45-34, 11-2;

Wit lijkt het al zowat voor elkaar te hebben: moet zwart zetten, dan volgt snelle winst. Maar wit moet zelf spelen en ‘dus’ loslaten.

5. 34-39, 2-7; 6. 50-45! (het begin van een ongelooflijke opmars naar uiteindelijk veld 24), 7-2; 7. 35-49, 2-16; 8. 45-40!, 16-7; 9. 39-34, 7-11; 10. 34-1! (Nu gaat het winstmechanisme 49-44, 1-6 een rol spelen.), 11-2; 11. 40-34 (dreigt 34-30 en 1-40), 2-16; 12. 34-29, 16-2; 13. 49-35, 2-16; 14. 1-7, 16x2; 15. 29-24, 2x30; 16. 35x19.

Uitzonderlijk veel inhoud in zo’n klein bestek!

Ter oplossing een fraai Guerra-probleem van Rens de Jong, de man uit Velsen-Zuid die na zo’n veertig jaar zijn oude liefde, de damproblematiek, weer heeft opgepakt. Wit begint en wint.

Terug naar damrubrieken