Goese telling aardig compromis

Eric van Dusseldorp

Ze hadden het zo mooi bedacht, de organisatoren van Zeeland Open. Door remises met structureel materiaalvoordeel te belonen met extra puntjes (in een apart klassement naast de gewone telling) zou de kans op een vermaledijde ex aequo in de eindstand tot een minimum worden gereduceerd.

Maar het was weer alsof de duvel ermee speelde. Toen de kruitdampen waren opgetrokken bleken de twee sterkste deelnemers, de Duitser Wadim Wirny en de Let Güntis Valneris, zowel in het gewone klassement als in het subklassementje exact evenveel punten te hebben gescoord.

En dus volgde er weer eens een barrage. Maar de twee damvrienden die in de oude Sovjet-Unie heel veel samen trainden, hadden er eigenlijk niet zo’n zin meer in om het elkaar nog lastig te maken. En zo eindigde het toernooi, tot verdriet van de organisatoren, met twee winnaars.

Toch is die ‘Goese Telling’, een primeur in de damwereld, zo slecht nog niet. Het lijkt een compromis tussen de traditionele telling en de experimentele -en omstreden- Delftse telling die al in het komende NK dreigt te worden ingevoerd. Waar bij ‘Delfts’ een voordelige remise met een extra half punt wordt gewaardeerd (er staat dan 1,5 – 0,5 op het scorebord), blijft bij ‘Goes’ de uitslag gewoon 1-1. Alleen bij gelijk eindigen worden de voordeeltjes en nadeeltjes opgeteld om zodoende differentiatie in het klassement te maken. Een aardig compromis dus, dat overigens wat dichter bij de gewone dan bij de Delftse telling ligt. Maar dat is ook logisch, want het is inmiddels duidelijk dat de groep voorstanders van ‘Delfts’ -in weerwil van hun luidruchtige aanwezigheid- zwaar in de minderheid is. . .

Opvallend is het ijzersterke optreden van de hoogst geklasseerde Nederlander Francis Tholel, die in het eindklassement vedetten als Kees Thijssen, Hans Jansen en Ron Heusdens achter zich liet. De verrassing was nog groter geweest wanneer deze oorspronkelijk uit Suriname afkomstige dammer een eindspelwinst tegen ex-wereldkampioen Valneris niet had vergooid.

Zwart: G. Valneris – Wit: F. Tholel

 

1. 32-28, 18-23; 2. 38-32, 12-18; 3. 42-38, 7-12; 4. 47-42, 1-7; 5. 34-29, 23x34; 6. 40x29, 20-24; 7. 29x20, 15x24; 8. 45-40, 10-15; 9. 40-34, 15-20; 10. 44-40, 5-10; 11. 32-27, 18-23; 12. 27-22, 23x32; 13. 37x28, . . .

Het is helemaal niet verkeerd om tegen een topspeler gewoon zelf het initiatief te nemen. De Hooglandaanval die Tholel opzet is volkomen verantwoord.

13. . ., 20-25; 14. 41-37, 14-20; 15. 31-26, 10-15; 16. 50-45, 24-30; 17. 35x24, 19x30; 18. 38-32, 13-19; 19. 42-38, 8-13; 20. 48-42, 16-21?; Dit kan de zwarte stand niet trekken.

21. 33-29!, 19-24; 22. 29-23!, 3-8; 23. 49-44!, . . . Met drie prachtige zetten trekt wit het voordeel naar zich toe.

23. . ., 13-18; 24. 22x13, 9x29; 25. 34x23, 11-16; 26. 36-31, 4-9; 27. 31-27, 7-11; 28. 39-33, 8-13; 29. 27-22, 24-29; Zwart besluit in arren moede om in troebel water te vissen.

30. 33x35, 25-30; 31. 35x24, 20x27; 32. 40-34?, . . .

Maar dit is een grote fout. Logisch en sterk was natuurlijk 46-41 om na (27-31) gewoon 41-36 te spelen.

32. . ., 13-19?; Het is hoogst opmerkelijk dat de man die tot de sterkste dammers ter wereld behoort, niet van deze misstap profiteert. Mogelijk was immers (27-31!) omdat 28-22 (17x28) 26x19 verrassend wordt beantwoord met (16-21) 37x17 (23x50).

33. 45-40, 2-8; 34. 43-39, 19-24; 35. 46-41, 27-31; 36. 41-36, 21-27; 37. 32x21, 16x27; 38. 37-32, 17-21; 39. 26x37, . . . De Let zal toch niet dit terugslagje i.p.v. 26x17 overzien hebben. Zwart stond al erg slecht, maar nu komt hij een volle schijf achter.

39. . ., 21-26; 40. 32x21, 26x17; 41. 39-33, 17-22; 42. 28x17, 11x22; 43. 37-32, 6-11; 44. 34-29, 15-20; 45. 33-28(?), . . . In plaats van met de gezonde schijf vóór gewoon door te spelen zet de opgewonden witspeler de winst onnodig op losse schroeven. In een dergelijke situatie moet je zo’n zetje natuurlijk alleen nemen als je zeker weet dat het wint. Overigens is de stand na de afwikkeling analytisch nog wel gewonnen.

22x33; 46. 32-28, 33x22; 47. 42-37, 24x31; 48. 36x16, 8-12; 49. 16-11, 12-18; 50. 11-7, 18-22; 51. 7-1, 22-28; Zie diagram.

 

52. 1-29?. . .

Na de tijdcontrole speelt Tholel te gehaast. Zwart kan nu op een voor de hand liggende manier remise maken. ‘Zitten en rekenen!’ pleegt de Amsterdamse topspeler Hein Meijer in dit soort situaties te zeggen. Winst was mogelijk na het verrassende 1-18! Het is makkelijk te zien dat wit dan snel wint, bijvoorbeeld (28-32) 18x4 (32-37) 4-15 (20-25) 15-47.

52… 28-32; 53.29x15 32-37; 54.15-47 9-14; en de Nederlander had zijn grote tegenstander laten glippen met remise. Toch een geweldig leuke partij met lekker veel fouten.

Terug naar damrubrieken