Iedereen kent wel die mop van die twee Amsterdammers die naar Parijs gingen. Ze gingen niet.

Een vergelijkbaar scenario trof het afgelopen jaar de Nederlandse damwereld. Want stond er in de rubriek van 28 juni 2003 niet het volgende te lezen?

"21 juni 2003 is mogelijk een mijlpaal in de Nederlandse damgeschiedenis. Op die dag besloot de bondsraad om de zogeheten Delftse telling toe te gaan passen in toernooien die gefrequenteerd worden door topspelers, zoals de finale om het kampioenschap van Nederland."

De Delftse telling dus in de finale van het Nederlands Kampioenschap van 2004. Dat had de bondsraad, het orgaan dat in principe de plm. 7500 leden van de dambond vertegenwoordigt, met zo’n 85 procent van de stemmen besloten. De ‘vernieuwers’ hadden het dan eindelijk gewonnen: door het invoeren van de puntenoverwinning zou het aantal gehate 1-1 scores in de toernooitabellen drastisch afnemen.

Maar inmiddels is bekend dat het komende NK, dat van 4 tot en met 17 april in het Gelderse Huissen wordt gehouden, gewoon met de oude puntentelling zal worden gespeeld. Geen Delftse telling dus. Het is duidelijk dat er iets grondig is misgegaan met de plannen van de vernieuwers.

Nadat de bondsraad met zo’n grote meerderheid tot de Delftse Telling had besloten, werd er hier en daar wat gemopperd. Aan de andere kant zou het slechts gaan om een experiment dat na twee jaar geëvalueerd zou worden, net zoals gebeurd is met de 3-0 puntentelling. Bevalt het niet, dan wordt het afgeschoten en verzinnen we weer wat anders. Waarom zou je zo’n Delftse Telling niet een jaar of twee de kans geven zich te bewijzen?

De voorman van de vernieuwers, de Delftse kunstenaar en cijfergoochelaar Henk de Witt, begon zijn hand echter te overspelen. In bijdrages van zijn hand in het bondsorgaan Het Damspel en de website van de KNDB bleek de Delftse telling opeens geen experiment meer te zijn, doch een vaststaand feit. Het oude damspel was een spel uit vorige eeuwen, zo viel er te lezen. Een evaluatie na twee jaar zou alleen kunnen leiden tot een verscherping van de telling: wellicht zou een kleiner voordeel in het eindspel al voldoende moeten zijn voor een puntenoverwinning.

Klap op de vuurpijl was een door een bezoeker van het internetprikbord DamWeb Forum ‘gecopypaste’ stukje van de hand van De Witt: de Delftse telling was nog maar het begin. Uiteindelijk zou ieder voordeel, hoe klein ook, moeten leiden tot een nuancering in de uitslag. Negenvoudig wereldkampioen Alexej Tsjizjow had dat immers ook al goed gevonden.

Toen was de damwereld pas echt wakker geschud. Op partijen van meer dan honderd zetten waarin geprobeerd wordt om met een dam en een schijf nog te ‘winnen’ van een dam zit geen zinnig dammer te wachten.

Rond augustus vorig jaar sloeg de stemming in de damwereld om. Op het internetprikbord ging de discussie niet meer over welke variant van de Delftse Telling gewenst was, maar óf men dit hele systeem nog wel wilde. De vraag rees ook of de Bondsraad, die met zo’n 85 procent voorstemmers de nieuwe telling had omarmd, met dit standpunt de leden van de bond wel daadwerkelijk vertegenwoordigde.

De tegenstanders roerden zich dermate, dat de beheerder van het DamWeb Forum Gerard de Groot, zelf een warm voorstander van de Delftse telling, knarsetandend besloot om zijn prikbord, dat voor hem een paard van Troje bleek te zijn geworden, te sluiten. Maar de beer was los en liet zich niet meer vangen. De hele meute vertrok naar het forum van de Werelddambond dat tot dan toe een zieltogend bestaan had geleden. Slechts een enkele verdwaalde Fransman plaatste er tot dan toe zo eens in de maand een berichtje op. Op www.fmjd.nl gingen de discussies vrolijk verder en prikbordbeheerder Alexander Presman was zichtbaar gelukkig met zoveel belangstelling voor zijn site.

Uiteindelijk besloot de Limburgse dambestuurder en ‘conservatief’ Dieter van Gortel om middels een enquête de tweehonderd sterkste Nederlandse dammers te ondervagen over de wenselijkheid van de Delftse Telling. De resultaten waren voor vriend en vijand verbijsterend. Meer dan 80 procent van de topspelers gaf aan niets te zien in de nieuwe telling.

Natuurlijk was deze uitslag snel bekend bij de leden van de bondsraad. In de wetenschap dat men hier toch ècht niet omheen kon, besloot de raad in de vergadering van 10 januari 2004 -zonder stemming- om de Delftse Telling ‘op te schorten’, zoals dat zo mooi heet.

Zo was de hardnekkigste poging om ons spel te veranderen -sinds de vergeefse inspanningen van ex-wereldkampioen Herman Hoogland, jaren twintig vorig eeuw, om de Friese dam in het internationale spel te introduceren- gestrand. Het lijkt erop dat het remiseprobleem, voor zover dat al niet heel erg overschat wordt, op een andere manier moet worden aangepakt dan het veranderen van de huidige spelregels.

Terug naar damrubrieken