Eric
van Dusseldorp
Tegenstanderrating…
Het toepassen daarvan schijnt tegenwoordig dé manier te zijn om, in een
Zwitsers toernooi, bij gelijk eindigen de winnaar te bepalen. Het zou
immers eerlijker zijn om te kijken naar de gemiddelde rating van de
tegenstanders, dan naar het aantal weerstandspunten (= het totaal aantal
behaalde punten van de tegenstanders). Maar is dat wel zo? Vroeger,
zo’n twintig jaar en langer geleden, werd er in een Zwitsers toernooi
bij een gelijke score vrijwel altijd gekeken naar het aantal
weerstandspunten. Logisch, want ratings bestonden in de damwereld nog
niet, en tegenstanderratings natuurlijk al helemaal niet. Soms werd iemand
toernooiwinnaar doordat hij in de eindstand een luttel puntje meer bleek
te hebben dan zijn concurrent. Dat ene puntje voorsprong was dan vaak het
gevolg van een of meer gekke uitslagen tussen twee zwakke spelers in de
laatste ronde. En dat kon dan weleens tot frustraties leiden bij degene
die dat weerstandspuntje net tekort kwam. Kijken
we naar de resultaten van Mbongo en Heusdens, dan zien we dat beiden vijf
partijen hebben gewonnen en vier keer remise hebben gespeeld. Maar de
Schiedammer won zijn partijen tegen gemiddeld sterkere spelers dan zijn
Afrikaanse concurrent. Heusdens won van Roel Boomstra (zeer sterk), Luc
Baya (sterk), Olivier Bonnave (redelijk sterk), Gilles Roux en Paustin
(beiden zwak, t.o.v. Heusdens althans). Mbongo won van Olivier Bonnave
(redelijk sterk) en van Jean Paul Pellat, Faustin Ekollo, Rene Estebe en
Ton Tillemans (allen in principe zwak). Het verschil in tegenstand spreekt
boekdelen. Hoe
komt Heusdens dan, met zijn duidelijk betere prestatie dan Mbongo, toch
tot een lagere tegenstanderrating? Dat komt omdat hij de pech had om in de
eerste ronde Gilles Roux te treffen, een relatief zeer zwakke speler met
een internationale rating van onder de 2000. Had Heusdens toen een iets
sterkere, maar nog steeds zwakke, opponent geloot, en daarvan -uiteraard-
gewonnen, dan was hij toernooiwinnaar geweest. Conclusie: het
tegenstanderratinggemiddelde als beslissingscriterium is vermoedelijk meer
aan grillen onderhevig dan het weerstandspuntenaantal. Toch
mag men de prestatie van Mbongo niet bagatelliseren. Hij won Cannes Open
voor de vierde keer op rij en liet in de editie van 2012 niet alleen Ron
Heusdens, maar ook Roel Boomstra en Jean-Marc Ndjofang onder zich. Het is
hoogst opmerkelijk dat de Kameroener nog niet eens Internationaal Meester,
laat staan Grootmeester is, terwijl hij in de Nederlandse ereklasse al
meer gevreesd wordt dan menig GMI die er speelt. Wit: R. Estebe – Zwart: Th.L. Mbongo
Wit: R. Boomstra – Zwart: R. Heusdens
50.
34-29?,… Dit verliest. Remise is 46-41. Op
de 56e zet wint 9-3 als enige. Het ligt voor de hand om direct
met de klemzet te gaan werken, dus |