Hij was
een beetje dom. . .
Eric van
Dusseldorp
Het Amsterdam Paastoernooi 2005 was
het strijdtoneel van 33 Nederlanders en een dammer uit Kameroen. Na
een heftige strijd eiste de Afrikaan de titel voor zich op. Het had
een mooi gegeven kunnen zijn voor een door Unicef gesponsord
spannend jongensboek.
Toch kwam de toernooizege van
Jean-Marc Ndjofang niet uit de lucht vallen. Ook in 2004 was hij in
hetzelfde toernooi veruit de sterkste van het deelnemersveld.
Ndjofang heeft in evenementen als
dit eigenlijk maar één tegenstander en dat is hijzelf. Zo vergeet
hij nog wel eens, voordat hij aan een partij begint, zijn mobiele
telefoon uit te zetten. Dat ding gaat dan prompt af met een
reglementaire nederlaag als gevolg. Gelukkig was het niet nodig om
deze keiharde maatregel toe te passen. De toernooiorganisatie had
overigens toch al besloten om bij een dergelijke overtreding enige
coulance te betrachten.
Ndjofang wil zich ook wel eens
vergissen in het tijdstip van spelen en een uur te laat komen. Een
overgang van winter- naar zomertijd is voor zo’n speler dan
natuurlijk levensgevaarlijk. In Kameroen is het verschil tussen
zomer en winter niet bekend, laat staan de zomertijd. Maar op de
zaterdag voor de overgang werd de Afrikaan stevig ingepraat door de
toernooiorganisatie en het resultaat was er dan ook naar: de man
kwam keurig op tijd.
Slechts op één moment was hij ‘een
beetje dom’. Iedereen weet dat je als je meer dan twee uur over
vijftig zetten doet, je de partij verliest. Onze Jean-Marc dacht, in
zijn duel tegen de jeugdige Pim Meurs, over de vijftigste zet
precies een seconde te lang na met een ‘nul’ als gevolg. Even leek
de toernooizege in gevaar te komen, maar concurrenten als Paul
Oudshoorn, Cock van Wijk en Pim Meurs wisten niet te profiteren.
Ndjofang werd uiteindelijk soeverein eerste.
In de
derde ronde werd de Brabantse subtopper Mari van Ballegooijen het
slachtoffer van de Ndjofangs dadendrang.
Zwart: M. van Ballegooijen -
Wit: J.-M. Ndjofang
1. 32-28,
18-23; 2. 33-29, 23x32; 3. 37x28, 20-25; 41-37, 17-22; 5. 28x17,
12x21; 6. 39-33, 21-26; 7. 44-39, 15-20; 8. 50-44, 7-12; 9. 31-27,
1-7; 10. 47-41, 10-15; 11. 33-28, 19-24; 12. 39-33, 11-17; 13.
37-31, 26x37; 14. 41x32, 17-22; 15. 27x18, 13x22; 16. 28x17, 12x21;
17. 32-28, 7-12; 18. 46-41, 9-13; 19. 44-39, 21-26; 20. 41-37, 4-9;
21. 36-31, 16-21; 22. 37-32, 26x37; 23. 42x31, 21-26; 24. 31-27,
14-19; 25. 48-42, 5-10; 26. 42-37, 10-14; 27. 37-31, 26x37; 28.
32x41, 12-18; 29. 27-21, 8-12; 30. 38-32, 24-30 (een positionele
capitulatie); 31. 35x24, 19x30; 32. 43-38, 30-35; 33. 21-17!,
12x21; 34. 29-24, 35x44; 35. 49x40, 20x29; 36. 34x12, 25-30; 37.
28-22, 30-35; zie diagram.
De witspeler
gaat overtuigend winnen, maar mist hier het simpele 12-8!
38.
32-28, 35x44; 39. 39x50, 13-19; 40. 41-37, 21-26; 41. 45-40, 9-13;
42. 40-34, 14-20; 43. 38-32, 20-24; 44. 22-17, 15-20; 45. 32-27,
20-25; 46. 27-21! en zwart gaf het op.
Zwart: F. Huijbrechts – Wit: A. Tjon A Ong
Zie diagram.
Wit staat huizenhoog gewonnen en na 34-30 kan zwart zijn schijfjes
gaan weggeven. In de partij gebeurde dat eigenlijk ook, maar er kwam
nog een fraaie coup uit.
35.
35-30?, 17-21!; 36. 28x17, 27-32; 37. 38x16, 12x21; 38. 16x27,
18-23; 29x9, 20x38; 40. 9x20, 15x33;
In zekere zin heeft wit niet te
klagen dat er nog een remisecombinatie inzit.
41.
34-29, 33x24; 42. 25-20, 24x15; 43. 27-21, 26x17, 37-32, 38x27; 45.
31x11 en het werd snel remise.
Zwart: H. van Westerloo – Wit: F.
Huijbrechts
Diagram 3.
Partijverloop: 25..., 5-10?, 26. 36-31, 11-17; 27. 22x11, 16x7;
28 27-22, 13-18? (Zwart wil het onderste uit de kan, maar ook
12-18 wint niet meer.); 29. 22x13, 9x18; 30. 31-27, 4-9 (gedwongen);
Wit combineert nu op zeldzame wijze naar twee (!) dammen. 31.
27-22!, 18x27; 32. 32x21, 23x41; 33. 34x23, 19x28(?); 34. 30x19,
14x23; 35. 25x3, 26x17; 36. 33x2, 41-47; 37. 3x17 en 2-0. In de
diagramstand zou in plaats van (5-10?): (1-7!) wel winnen. Bijv.
49-44 (4-10) 36-31 (12-18) 22-17 (11x22) 28x17 (7-11) 17-12 (18x7)
33-28 (16-21) 27x16 (7-12) 16x18 (13x42) 37x48 (26x28).
Terug naar
damrubrieken |